آبراهه‌ها

آبراهه‌های تخت‌جمشید:
بنیان گذاران تخت‌جمشید و معماران آن به خوبی بر لزوم دفع آبهای سطحی حاصل از بارش باران واقف بودند. برای جلوگیری از آب‌گرفتگی و حفظ ابنیه این مجموعه، شبکه آبراهه ها را طراحی و اجرا کردند تا آب پشت‌بام بناها، خیابان‌ها و حیاط‌ها به سهولت بیرون رود. شبکه آبراهه های زیرزمینی حدود 2 کیلومتر طول داشته و به صورت مجموعه‌ای نسبتا پیچیده در زیر تمامی بناها و فضاهای تختگاه گسترده است. آب پشت‌ بامها بوسیله تنپوشه‌های سفالی که در داخل دیوارهای خشتی تعبیه شده بود، به پایین منتقل و از طریق دریچه‌هایی که زیر دیوارها کار گذاشته شده و به شبکه آبراهه‌ها متصل بود، به سمت خروجی، واقع در جنوب شرقی صفه هدایت و از این طریق دفع می شده است.